Borreltijd. Maar dan anders..

Na een avondwandeling om de pijnlijke rug (bedden slapen goed maar mijn rug vindt het minder) los te maken tijd voor een stukje schrijven. Het was een warme dag. Zit nu (22:00 uur lokale tijd) nog aan de picknicktafel te tikken.

Missende tafel en stoel is op aanraden van Kea Campers gekocht bij een Home Improvement Store, de inventaris is compleet.

Na de kennismaking met de oorspronkelijke bewoners en hun bijzondere verleden hebben we vandaag kennis gemaakt met het bijzondere landschap en het geweldadige verleden ervan.

Vanochtend vroeg uit de veren om tijdig in in het Wai-O-Tapu vulcanisch gebied de Lady Knox geiser te zien.Deze spuit elke dag rond 10:00 uur een uur stomend water. Ooit per ongeluk ontdekt door een stel gevangenen die aan het werk waren in het bos en hun kleren in een van de vele warme poelen wasten. Toen zij wat zeep toevoegden ontplofte de boel ;-). Ook vanochtend werd wat zeeppoeder in het gat gestrooid en niet veel later spoot het water meters hoog de lucht in. Het zeep blijkt de oppervlaktespanning van de bovenste laag (kouder) water te verminderen waardoor de gloeiend hete laag water onder hoge druk vrijkomt. Aardig maar dus wel wat kunstmatig getimed..
In Rotorua stinkt het overal naar rotte eieren, in Wai-O-Tapu beneemt het je adem bijna.
Het rommelt, borrelt, klotst, sist en stoomt uit en onder de grond. Een bizar landschap met gaten, modderpoelen, rood,geel, oranje, zwart gekleurde plassen met duivelse namen ( "Hells Cove", "Devils Bath" etc).

Of we vooral op de paden willen blijven en geen steentjes willen gooien over het hek. We laten het wel uit ons hoofd. (Toch de neiging even te voelen hoe heet dat eigenlijk is. Gedaan toen niemand dat zag. Best heet..).
Mooi groot park met bijzondere natuurverschijnselen. Door heen gewandeld, eerst met z'n allen toen alleen met Ivo nog een stukje verder. 
Bordjes vertellen het verhaal van dit gebied. 
Over NZ loopt een smalle band. Dit is het gebied waar aardplaten over elkaar schuiven. Het is dus een zooitje onder de grond. De korst is hier dun, het hete gesteente ligt relatief dicht onder de oppervlakte dus dat geeft heetwaterbronnen, kokende modder, heetwaterpoelen, zo nu en dan een aardbeving en vulkaanuitbarsting. De meest recente in 1866. Een dorp is toen weggevaagd. Even verderop en langer geleden is bij Taupo een gigantische uitbarsting geweest. De grootste die in de afgelopen 5000 jaar heeft plaatsgevonden. As is gevonden in Europa en China. Kan me niet voorstellen dat we daar nu gewoon lopen. Geeft maar wel weer aan hoe nietig wij met z'n allen zijn.
Mooi staaltje natuur schilderwerk is de Champagnepoel. Met 70 graden lekker warm. Mooie kleurtjes aan de rand en een doordringende stank. (Zou je nu wel of niet over die drab daarnaast kunnen lopen en wat gebeurt er als je dat zou doen?) Geen  nood. Ik ben daar niet voor verzekerd. Ik blijf netjes binnen de lijntjes.

Na een paar uur rotte eieren is het wel genoeg. (Sorry Anton..) 
Tolter, Univé, familie en andere stakeholders: geen nood. Het gevaarlijkste deel van de reis zit er op ;-)
Terug camperen naar Rotorua door een wonderlijk Teletubbie / Hobbitstee wonderland, boodschappen gedaan bij een goed uitgeruste supermarkt, wat gezwommen (I, V, O en Agnes), gegeten en plannen gemaakt voor het vervolg.
Het plan is morgen vroeg op te staan zodat I. Ven O. al Skypend iets mee kunnen maken van het kerstdiner van school. (half 7!).
Om de stilte 's avonds te ervaren: Ergens staat een videootje van die stilte. Een flesje wijn voor diegene die die vogels herkent. (Jan?)

Groet!
Arnold.